A semana pasada celebramos no centro a festa das Letras. Isabel Conde González, (2º bac. B) proponnos este contiño para que reflexionemos sobre a situación da nosa lingua.
- Hola, buenos días.
- Ola, bos días.
- Usted ha venido a poner una denuncia, ¿verdad?
- Si, veño denunciar ó meu irmán.
- ¿A su hermano? ¿Y que le ha hecho su hemano?
- Pois a verdade é que teño medo, penso que se propón acabar comigo.
- ¿Y que le hace pensar eso?
- Os feitos, señor, os feitos!
- ¿Qué hechos? Explíquese.
- Vostede debe saber que xa non é a primeira vez. El xa o intentou hai tempo, incluso estiven moitos anos detido, na cadea, sendo eu totalmente inocente, dixo que eu era perigoso, acusoume de querer traizoalo. E eu só quería vivir en paz, coma sempre, no meu fogar, coa miña xente…
- Pero ahora usted es libre, y su situación es legal, está protegido por ley, ¿no?
- Si, pero el quedou con moitas cousas que eran miñas, e non tiña dereito… e eu conformeime coa liberdade. Agora eu xa me estaba recuperando, pero el ten aliados moi fortes, a xente xa non confía en min…e iso que eu coñecín os seus ancestros, eles confiaban en min.
- Entonces dice usted que se siente amenazado, pero la ley lo ampara, debería estar tranquilo.
- ¿De que me serve a lei cando a xente me rexeita? Vostede debería saber mellor ca ninguén que sen a confianza das persoas o meu traballo non vale nada, sería mellor non existir, como meu pai, que despois de darnos a vida a todos, morreu.
- No diga eso hombre, además se dice que goza usted de buena salud y de un magnífico porvenir.
- Contan o que lles convén pero eu dígolle que non, que as cousas deben cambiar ou estarei sentenciado…
- A ver, cuénteme concretamente que acciones está llevando a cabo su hermano en su contra.
- En primeiro lugar, acaparou os medios de comunicación, e agora a xuventude pensa que estou pasado de moda, como non saio na tele que eles vén…e agora ademais din que xa non me van deixar dar clase! Por que me afasta dos rapaces? Non ten dereito, eu levo vivindo aquí dende sempre, nacemos da misma maneira, somos iguais, por que non me deixa en paz? Eu non quero separarme del, só que se cumpran os meus dereitos, nada máis e nada menos que vivir en paz no meu fogar: Galicia.
- La verdad es que tiene razón, pero no sé que decirle, sabe que yo no tengo autoridad, solo le digo que no se rinda que busque apoyos y que luche por o que es suyo. Pero no mencione esto a mis superiores porque puedo tener problemas.
- Ve? Aí o ten, vostede debería estar falando galego pero non é así, isto non é Galicia? Vostede non está traballando na administración de Galicia? Por qué non me fala galego? Quere matarme, igual que o meu irmán?
- No, yo… ten razón, pero o novo Goberno da Xunta non me esixe que fale galego.
- Non sei onde vou ir parar… suponse que a Xunta debería velar pola miña seguridade, pero non é así.
- Se quere conseguir algo vai ter que loitar pola súa conta. Ten que chamar a atención dos máis novos e poñelos da súa parte.
- Si, pero quero poñer esta denuncia, a lei está moi clariña, e se non me fan caso seguirei denunciando ata que me escoiten. Eu e o Castelán nacemos ó mesmo tempo, do mesmo xeito, pero eu nacín aquí e lévolle moitos séculos de vantaxe na miña Terra, por iso el non pode vir aquí e desprestixiarme deste xeito, non o podo permitir. GALEGOS: unídevos a min e loitemos polo que nos pertence!
NOTAS TOMADAS DA DECLARACIÓN PERANTE O XUÍZ DO GALEGO, QUE ACUSA Ó CASTELAN DE ROUBO E INTENTO DE LINGÜICIDIO.
- Ola, bos días.
- Usted ha venido a poner una denuncia, ¿verdad?
- Si, veño denunciar ó meu irmán.
- ¿A su hermano? ¿Y que le ha hecho su hemano?
- Pois a verdade é que teño medo, penso que se propón acabar comigo.
- ¿Y que le hace pensar eso?
- Os feitos, señor, os feitos!
- ¿Qué hechos? Explíquese.
- Vostede debe saber que xa non é a primeira vez. El xa o intentou hai tempo, incluso estiven moitos anos detido, na cadea, sendo eu totalmente inocente, dixo que eu era perigoso, acusoume de querer traizoalo. E eu só quería vivir en paz, coma sempre, no meu fogar, coa miña xente…
- Pero ahora usted es libre, y su situación es legal, está protegido por ley, ¿no?
- Si, pero el quedou con moitas cousas que eran miñas, e non tiña dereito… e eu conformeime coa liberdade. Agora eu xa me estaba recuperando, pero el ten aliados moi fortes, a xente xa non confía en min…e iso que eu coñecín os seus ancestros, eles confiaban en min.
- Entonces dice usted que se siente amenazado, pero la ley lo ampara, debería estar tranquilo.
- ¿De que me serve a lei cando a xente me rexeita? Vostede debería saber mellor ca ninguén que sen a confianza das persoas o meu traballo non vale nada, sería mellor non existir, como meu pai, que despois de darnos a vida a todos, morreu.
- No diga eso hombre, además se dice que goza usted de buena salud y de un magnífico porvenir.
- Contan o que lles convén pero eu dígolle que non, que as cousas deben cambiar ou estarei sentenciado…
- A ver, cuénteme concretamente que acciones está llevando a cabo su hermano en su contra.
- En primeiro lugar, acaparou os medios de comunicación, e agora a xuventude pensa que estou pasado de moda, como non saio na tele que eles vén…e agora ademais din que xa non me van deixar dar clase! Por que me afasta dos rapaces? Non ten dereito, eu levo vivindo aquí dende sempre, nacemos da misma maneira, somos iguais, por que non me deixa en paz? Eu non quero separarme del, só que se cumpran os meus dereitos, nada máis e nada menos que vivir en paz no meu fogar: Galicia.
- La verdad es que tiene razón, pero no sé que decirle, sabe que yo no tengo autoridad, solo le digo que no se rinda que busque apoyos y que luche por o que es suyo. Pero no mencione esto a mis superiores porque puedo tener problemas.
- Ve? Aí o ten, vostede debería estar falando galego pero non é así, isto non é Galicia? Vostede non está traballando na administración de Galicia? Por qué non me fala galego? Quere matarme, igual que o meu irmán?
- No, yo… ten razón, pero o novo Goberno da Xunta non me esixe que fale galego.
- Non sei onde vou ir parar… suponse que a Xunta debería velar pola miña seguridade, pero non é así.
- Se quere conseguir algo vai ter que loitar pola súa conta. Ten que chamar a atención dos máis novos e poñelos da súa parte.
- Si, pero quero poñer esta denuncia, a lei está moi clariña, e se non me fan caso seguirei denunciando ata que me escoiten. Eu e o Castelán nacemos ó mesmo tempo, do mesmo xeito, pero eu nacín aquí e lévolle moitos séculos de vantaxe na miña Terra, por iso el non pode vir aquí e desprestixiarme deste xeito, non o podo permitir. GALEGOS: unídevos a min e loitemos polo que nos pertence!
NOTAS TOMADAS DA DECLARACIÓN PERANTE O XUÍZ DO GALEGO, QUE ACUSA Ó CASTELAN DE ROUBO E INTENTO DE LINGÜICIDIO.