Convidámosvos a bailar unha DANZA MACABRA nesta noite tan especial.
Camille Saint-Saëns compuxo este poema sinfónico inspirado nun poema de Henri Cazalis, que describe á Morte tocando o violín a media noite sobre unha tumba. É unha viva melodía a ritmo de vals francés, e ao seu ritmo acoden os esqueletos dos mortos para danzar. O canto do galo anunciando que nace o día fai que todos regresen ás súas tumbas, volvendo a calma.
Para o violín que toca a Morte, Saint-Saëns afinou a primeira corda en mi bemol en lugar do mi natural, por iso ten un sonido tan tétrico.
Estrutura:
1- As doce badaladas de media noite: silencio e calma.
2- A Morte sae da súa tumba e afina o violín (notade ese son tan especial, brrrrrrr)...
3- Empeza a tocar: ritmo de vals.
4- As tumbas vanse abrindo e os esqueletos asoman bailando... Todos bailan!
5- A morte volve afinar.
6- Volta ao ritmo de vals. Agora bailan con máis forza.
7. Os esqueletos chocan cos outros nas súas evolucións (xilófonos).
8- Afina de novo e toca. Os esqueletos van entrando por parellas na danza.
9- Un cambio de ton indica a aparición dos primeiros raios de sol, con melancolía e medo. Algúns comezan a fuxir, outros seguen a danza.
10- O metal indica o pánico, agora todos foxen.
11- A Morte case quedou soa e a súa melodía torna triste e melancólica.
12- Foxen os últimos acompañando á Morte.
13- Canta o galo (oboe).
14- Péchanse as tumbas.
15- Volve a paz e a calma na noite
Camille Saint-Saëns compuxo este poema sinfónico inspirado nun poema de Henri Cazalis, que describe á Morte tocando o violín a media noite sobre unha tumba. É unha viva melodía a ritmo de vals francés, e ao seu ritmo acoden os esqueletos dos mortos para danzar. O canto do galo anunciando que nace o día fai que todos regresen ás súas tumbas, volvendo a calma.
Para o violín que toca a Morte, Saint-Saëns afinou a primeira corda en mi bemol en lugar do mi natural, por iso ten un sonido tan tétrico.
Estrutura:
1- As doce badaladas de media noite: silencio e calma.
2- A Morte sae da súa tumba e afina o violín (notade ese son tan especial, brrrrrrr)...
3- Empeza a tocar: ritmo de vals.
4- As tumbas vanse abrindo e os esqueletos asoman bailando... Todos bailan!
5- A morte volve afinar.
6- Volta ao ritmo de vals. Agora bailan con máis forza.
7. Os esqueletos chocan cos outros nas súas evolucións (xilófonos).
8- Afina de novo e toca. Os esqueletos van entrando por parellas na danza.
9- Un cambio de ton indica a aparición dos primeiros raios de sol, con melancolía e medo. Algúns comezan a fuxir, outros seguen a danza.
10- O metal indica o pánico, agora todos foxen.
11- A Morte case quedou soa e a súa melodía torna triste e melancólica.
12- Foxen os últimos acompañando á Morte.
13- Canta o galo (oboe).
14- Péchanse as tumbas.
15- Volve a paz e a calma na noite
POEMA DE HENRI CAZALIS
«Zig et zig et zig», la mort en cadence
Frappant une tombe avec son talon,
La mort à minuit joue un air de danse,
«Zig et zig et zag», sur son violon.
Le vent d'hiver souffle, et la nuit est sombre;
Des gémissements sortent des tilleuls;
Les squelettes blancs vont à travers l'ombre,
Courant et sautant sous leurs grands linceuls.
«Zig et zig et zig», chacun se trémousse,
On entend claquer les os des danseurs;
Un couple lascif s'asseoit sur la mousse,
Comme pour goûter d'anciennes douceurs.
«Zig et zig et zag», la mort continue
De racler sans fin son aigre instrument.
Un voile es tombé ! La danseuse est nue,
son danseur la serre amoureusement.
La dame est, dit-on, marquise ou baronne,
Et le vert galant un pauvre charron;
Horreur! Et voilà qu'elle s'abandonne
Comme si le rustre était baron.
«Zig et zig et zig», quelle sarabande!
Quels cercles de morts se donnant la main!
«Zig et zig et zag», on voit dans la bande
Le roi gambader auprès du vilain.
Mais «psit» ! tout à coup on quitte la ronde,
On se pousse, on fuit, le coq a chanté.
Oh ! la belle nuit pour le pauvre monde.
Et vivent la mort et l'égalité !
TRADUCIÓN APROXIMADA
"Zig e zig e zig", a Morte en cadencia,
chama a unha tumba co seu talón
A morte a media noite toca unha danza,
"Zig e zig e zag", co o seu violón.
Zoa o vento do inverno e a noite está sombría,
saen xemidos dos tilos.
Os brancos esqueletos atravesan a escuridade,
corren e saltan arrastrando as longas mortallas.
"Zig e zig e zig", todos se estremecen,
Óense claquear os ósos dos bailaríns.
Unha parella luxuriosa senta na herba,
como para degustar antigas dozuras.
"Zig e zig e zag", a morte continúa
rasgando sen fin o seu agre instrumento.
Un lenzo caeu! A bailarina está núa,
o seu compañeiro abrázaa amorosamente.
Din que é unha marquesa ou baronesa,
e o seu lanzal galán un pobre mecánico.
Horror! E velaí que ela se lle deixa
chama a unha tumba co seu talón
A morte a media noite toca unha danza,
"Zig e zig e zag", co o seu violón.
Zoa o vento do inverno e a noite está sombría,
saen xemidos dos tilos.
Os brancos esqueletos atravesan a escuridade,
corren e saltan arrastrando as longas mortallas.
"Zig e zig e zig", todos se estremecen,
Óense claquear os ósos dos bailaríns.
Unha parella luxuriosa senta na herba,
como para degustar antigas dozuras.
"Zig e zig e zag", a morte continúa
rasgando sen fin o seu agre instrumento.
Un lenzo caeu! A bailarina está núa,
o seu compañeiro abrázaa amorosamente.
Din que é unha marquesa ou baronesa,
e o seu lanzal galán un pobre mecánico.
Horror! E velaí que ela se lle deixa
coma se ese patán fose un barón.
"Zig e zig e zig"... Que zarabanda!
Rodas de mortos que se dan as mans!
"Zig e zig e zag", vese na cuadrilla
bailando xuntos ao rei e ao pailán.
Pero "shhh"! Agora acábase a reunión,
apresúranse, foxen, o galo cantou.
Oh, que fermosa noite para os pobres do mundo!
Que vivan a Morte e a Igualdade!
"Zig e zig e zig"... Que zarabanda!
Rodas de mortos que se dan as mans!
"Zig e zig e zag", vese na cuadrilla
bailando xuntos ao rei e ao pailán.
Pero "shhh"! Agora acábase a reunión,
apresúranse, foxen, o galo cantou.
Oh, que fermosa noite para os pobres do mundo!
Que vivan a Morte e a Igualdade!